Geen plaats voor dubbele maatstaven

Wanneer een Nederlandse tandarts of mondhygiënist naar een lagelonenland vertrekt om daar gedurende enige tijd als mondzorgverlener te werken moet hi/zij er in de eerste plaats voor zorgen dat er toestemming is van het nationale registratiesysteem en mocht dat niet bestaan, van de lokale overheid.  ‘De nood is zo hoog’  mag nooit als excuus worden gebruikt om zonder toestemming van de lokale overheid tandheelkundige verzorging te verlenen. Wat wij in ons eigen land als onwenselijk beschouwen, tandartsen uit het buitenland die hier illegaal werken, geldt in de omgekeerde situatie even zo goed.

Men moet er bovendien rekening mee houden dat er bij aansprakelijkheid onplezierige consequenties verbonden zijn aan illegaal werken ook al is men in principe voor aansprakelijkheid verzekerd.

Een ander punt is het te werk stellen van tandheelkundige studenten in een team dat tandheelkundige verzorging biedt in een ontwikkelingsland. Het is ontoelaatbaar dat invasieve tandheelkundige behandelingen worden uitgevoerd door studenten. Dit is alleen aanvaardbaar binnen de context van studentenuitwisseling tussen  onderwijsinstellingen.